Zaman zaman...

Bütün gün sıcacık yatağıma uzanıp bir roman okumanın hayalini kurmuşken, o sıcacık yatağa yatıp romanın kapağını açınca aslında onun bir söyleşi olduğunu keşfetmem ne kadar sinir bozucu anlatamam!! Yatağımdan bile soğudum farkederseniz. Üçüncü tekil şahsa ait artık benim için o yatak ve roman. Sürekli hakkında hiçbirşey bilmediğim kitaplar alırsan sonu böyle olur işte. Okumayacağım o kitabı. Küstüm. Ben roman okumak istiyorum. Böyle bir solukta okunacak bir roman...Pembe dizi bile olabilir...İçinde kaybolayım yeter. Bir de şimdi düşündüm de roman yazmak ne kadar zor birşey değil mi? Ben yazabilsem bile sıkılırım yarattığım karakterlerden sanırım. Hepsini öldürürüm sonunda. Offf!! Neyse roman niyetine bir dizi izleyeyim ben de... Peki şimdir birşey daha aklıma geldi; niye roman diyorlar göçebe, şen şakrak bazı vatandaşlarımıza?Hani çingene de derler ya...Neden? Çok saçma..